Er zijn plekken in de wijk waar ik met pijn in het hart loop: daar waar prachtige hoge bomen gekapt zijn. Ongetwijfeld allemaal met een geldige reden - voor wie die dan ook geldt. Ik kijk nu maar de andere kant op bij zo'n lege plek.
Gelukkig hebben we hier en daar nog een mooi plekje, ik hoop dat we die in stand kunnen houden.
Achter de tennisbaan waan ik me gedurende een paar passen in een ander oord.
Het doet zo vreemd aan, de combinatie van die bomen (een cypres daarachter?) met dat schuurtje en die kale stam links.
