istanbul

A week in Istanbul. Nice people, nice food, nice atmosphere, nice architecture, nice everything... I really like the colors here: turquoise, aqua... all shades of blue possible. 
Wandering through the old harem in Topkapi palace, you imagine the women being captured in here, and these beautiful but cold tiles were what surrounded them. So sad. 

girasole

September, near Cortona, a field of sunflowers, dry soil...

take-over

Green fountains in a sad looking abandoned place.

matour

You see them a lot in France: abandoned houses. This one was close to our camping. 

shop window

A very strange window in Cluny, France. Strange atmosphere, great colors.

Pergo

De lekkerste pizza's in de regio Cortona bij l'oasi della pizza. Dit soort interieurs blijft me fascineren.  

The best pizza's in the Cortona region at l'oasi della pizza. I'm still fascinated by this kind of interior.

heel even in Rome

Ik miste een aansluiting in Rome en had fijn de gelegenheid een uurtje de stad in te lopen. En daar kwam ik langs deze ramen.

3 Grote ramen, helemaal vol met plastic bloemen.  

B&B Casa Capanni

Ik was in de buurt van Cortona. Ik mocht het interieur van DE B&B fotograferen. Casa Capanni!!!

I photographed the interior of THE B&B: Casa Capanni!!!

sneeuw

Ik ben nogal een koukleum.
Een ijsje in de zomer is me al te koud, dus een vijver die helemaal bevroren is...
Ik bibber als ik sneeuwballengevechten zie, en sneeuwpoppen loop ik zo snel mogelijk voorbij.
Ik heb zo'n hekel aan kou dat ik eigenlijk zou willen weigeren een winterjas te bezitten.

Vandaag heb ik het er dan toch maar op gewaagd en inderdaad het was heerlijk zo met dat zonnetje en alles was prachtig.
De eendjes zwommen met z'n allen dicht bij elkaar in de sloot. Toen ik op ze af liep om ze te fotograferen kwamen ze allemaal vliegensvlug op me af waggelen en gingen pal voor me liggen.

Misschien dachten ze dat dat zwarte doosje vol broodkorstjes zat.

origineel

Er zijn nog originele American Kitchens te vinden in de wijk. Een heel enkele is nog helemaal in originele staat, de meeste zijn toch wel wat aangepast, al was het alleen maar om het oorspronkelijke aantal van drie onder- en twee bovenkastjes wat uit te breiden.

Kennelijk vond de architect deze keuken - al in de jaren vijftig ontworpen door Raymond Loewy - geschikt voor deze huizen.

De meeste zijn vroeg of laat gesloopt: te lawaaiig, onpraktisch, niet mooi, niet modern genoeg, wat dan ook. Anderen echter hebben deze kastjes nog steeds, al dan niet op enige wijze aangepast of gemoderniseerd.

Er zijn mensen die het zo'n mooi ontwerp vinden dat ze er eigenlijk nooit afstand van zouden willen doen. Ze onderhouden en koesteren 'm en maken er iets heel persoonlijks van.(Ik dacht jarenlang dat ik bij de laatste groep hoorde en heb serieus overwogen onze keuken voor een tweede keer op te laten knappen. Uiteindelijk, na veel wikken en wegen, hebben wij het heel anders aangepakt en zit ik op de vroegere plek van het aanrecht dit stukje te tikken.)

dinsdagmiddag

Ik moet nog maar eens benadrukken het een heel bewuste keus is om tot nu toe geen interieurs hier te plaatsen, simpelweg zodat niemand bij wie ik binnen kom om te fotograferen verwachtingen heeft over waar ik in geïnteresseerd ben.

Het zal me maar gebeuren: blijkt dat ik vooral fotografeer hoe het bankstel geplaatst is, dan gaat men nadenken over het eigen interieur! En voordat ik langskom flink poetsen en schuiven... weg karakteristieke zithoek.

Vaak reageren mensen op mijn verzoek hun interieur te fotograferen met: "oh, maar bij mij is er niets bijzonders te zien". Eigenlijk zijn dat de leukste huizen voor mij, waar bijvoorbeeld nog de originele keukens te vinden zijn, of waar flink vertimmerd is, maar dan zo'n 20 of 30 jaar geleden. En dat is pas echt interessant...

Hoewel de meeste foto's op deze blog met verschillende camera's zijn gemaakt, vooral digitaal - soms zelfs met mijn mobieltje, zijn ze wel degelijk doordacht. En al zijn het technisch gezien niet altijd de beste beelden, ze geven wel mijn visie op een aspect van onze wijk, meer mijn gevoel, mijn "woonbeleving", de dinsdagmiddag...

Soms als ik aan het fotograferen ben zie ik iets leuks, en dat moet dan toch even op de foto. Zoals een poes die op de verwarming ligt te spinnen...

landscapes

Het plastic lensje maakt er een soort oud Hollands schilderijtje van.

Een heel stuk gekapt, een wandelaar vertelde me dat hier heide moet komen.

Waarom laten ze hier en daar nog een kaal stammetje staan?

En dan ook nog een keer met een "echte" camera, met een "echte" lens (die vervolgens kapot ging).

zomer

Eindelijk weer eens een echt zomerse dag. De tafel naar buiten gesleept...

long time...

Van het voornemen dagelijks te bloggen kwam niet zoveel terecht.
Van fotograferen des te meer.
Fotograferen van interieurs vooral, en de resultaten zijn geweldig. Het cliché "er zijn geen twee huizen gelijk" hoor ik vaak, en het is waar.

Ik kijk niet of de huizen mooi zijn, of de inrichting wel klopt met een bepaalde stijl of trend. De mooiste foto's maak ik juist van de onbewaakte ogenblikken. Daar waar de bewoner voor mij zichtbaar wordt. Soms zit 'm dat in een verbouwing, soms zit dat in een schilderij boven een piano.

De teller staat nu rond de 60 huizen danwel tuinen en het wordt er eigenlijk alleen maar interessanter op.
Ik laat de foto's nog niet zien omdat ik hoop dat iedere huiseigenaar die mij binnenlaat dat onbevangen doet. Heel af en toe heb ik het gevoel dat iemand hard heeft geprobeerd het huis er voor de foto er op z'n mooist uit te laten zien. Maar juist het niet zo gladgestreken hoekje val ik dan toch vaak voor.

Natuurlijk kan iedereen ergens in 2010 alle foto's die gelukt zijn bekijken. Er komt ongetwijfeld iets van een expositie, en wie weet wat nog meer...

Het is ook in ieder huis voor mij weer een verrassing wat ik aan zal treffen. Die verrassing zorgt voor sterke foto's en daarom ga ik ook liefst niet van te voren kijken "of het wel wat is". Want het is altijd interessant voor mij.

Eigenlijk zou ik op m'n voorhoofd moeten plakken: "mijn eigen huis is ook niet mooi" zodat ik nooit meer onzekerheid bij mensen hoef te voelen of hun huis wel de moeite waard is om op de foto te zetten.

Het meest bijzondere is toch wel het enthousiasme waarmee bijna iedereen mee doet aan mijn project. Dat is voor mij een onderdeel van dat "wij(k)-gevoel" dat ik al eens heb geprobeerd te doorgronden. Wij wonen in een soort dorp op zich.

dag 020: waarom?

Als ik ergens sta te fotograferen maken volwassenen wel eens een opmerking of een grapje over mijn onderwerp. Kinderen niet, die vragen steevast "waarom maak jij daar een foto van?"

Eigenlijk maak ik alleen maar foto's omdat ik iets mooi vind. Dat er vaak een tweede reden is waarom ik iets mooi vind gaat voor kinderen meestal te ver: iets is mooi of niet.
Deze muur vind ik niet alleen mooi vanwege het samenspel tussen het jonge groen en de - bewerkte - muur; het mooie aan deze muur vind ik bovendien dat jongeren blij waren met het vlak waarop ze zich konden uitleven, waar wij als bewoners dan weer niet blij mee waren en ik herinner me nog een bestuursvergadering van de Groenstichting waarin besloten werd een heg voor zo'n gevel te plaatsen want dat scheen te helpen. Wat mij betreft is de opzet geslaagd, want het levert een prachtig beeld op van de verschillende manieren waarop verschillende groepen ergens mee om (willen) gaan. Het jongetje vond het geloof ik toch wel wat vreemd, zo'n mevrouw die een foto maakt van iets wat niet mag...

Ik was niet tevreden over de eerste foto die ik van deze muur maakte, dus heb ik het opnieuw geprobeerd.

dag 019: stillevens

Iedereen kent wel die momenten dat je iets ziet liggen op straat of in de struiken en dat je denkt...



Normaal gesproken ga ik geen straatvuil fotograferen op film (op een rolletje zitten maar 12 opnames), maar voor dit stilleven heb ik een uitzondering gemaakt. "Het" kreeg van mij één shot tot z'n beschikking, morgen kijken of 'ie is gelukt. De kleuren zijn zo mooi, het is alsof het fruit van een oud schilderij op straat is gekwakt.



Ik fotografeer nu voor dit project eigenlijk uitsluitend nog op film. Als ik met m'n digitale camera of m'n mobieltje aan het fotograferen ben kost dat ook tijd, en het is moeilijk om ermee te stoppen, of de omstandigheden nou gunstig zijn of niet. Het kost verder niets dus schiet je er vaak maar op los. Als ik dan een uur later aan het "echte" werk begin moet ik in een heel ander soort concentratie komen.

Mobieltjes-foto's hebben dan vaak weer een heel leuke beeldkwaliteit, en het kost me ook weinig energie, het is spelen. Dus de gekleurde wasknijpers mochten erop.

Voor de kijkers thuis is het op deze manier minder interessant, maar ja, ik moet gewoon eerst kijken welke kant dit project op gaat.

Over het algemeen ben ik héél blij met de foto's die ik in huizen en tuinen heb gemaakt. De locatie kan prachtig zijn, toch kun je niet helemaal inschatten hoe het er op de foto uit zal zien. Het komt ook voor dat ik door m'n lens kijk en er weinig van verwacht, de foto tóch neem, maar dan het ingescande negatief bekijk en mezelf "waaaaaauw" hoor zeggen. En soms mislukken er ook foto's, zijn ze te licht of te donker.

Het zou kunnen dat er op deze blog alleen nog maar kiekjes verschijnen, misschien ga ik wel meer prijsgeven, het is even afwachten, ook voor mijzelf.

Ik word nu al wel gedwongen m'n aandacht op iets anders te richten dan op de schuttingen en schuurtjes, er zit inmiddels zo veel blad aan de bomen en struiken dat er nog maar weinig te zien is. Daar kan ik pas na de herfst weer mee verder. Natuurlijk zijn er oneindig veel interieurs te fotograferen, maar ook buiten zie ik steeds weer nieuwe onderwerpen.

dag 016: goede vrijdag

Goede vrijdag, het was zalig weer, lekker de hele dag wat aangerommeld en ik heb alleen onze eigen tuin gefotografeerd.


Plannen om er nou eens echt wat van te maken zijn er al lang, maar het komt er maar niet van. Kiezen is moeilijk! En eigenlijk past het zo ook wel bij ons.

dag 015: schaduw

Na een dag m'n tijd verdelen over moederen en fotograferen is er dat moment dat ik eigenlijk alleen nog maar "niks" wil doen. Dan valt m'n oog op de schaduwen op de muur...

dag 014: aanpassingen

Wat ik in huizen fotografeer is hoe wij als bewoners met het gegeven "kader" omgaan.
Kinderen houden zich over het algemeen niet met de inrichting van het huis bezig, zij hebben oog voor heel andere dingen. Dat moeder natuur het ook niet altijd perfect doet bijvoorbeeld, dus daar verzinnen ze dan wat op. Sommige bomen kun je maar lastig in klimmen, die moeten wat meer "dwarstakken" krijgen. Heb je in ieder geval een plek om te zitten.

dag 014: aanpassingen II

Over het algemeen hebben kinderen sowieso niet zoveel in te brengen als het gaat over dingen die volwassenen aan het huis willen veranderen.
Een van onze zoons was diep verontwaardigd toen we vertelden dat we gekozen hadden voor een betonnen aanrechtblad: hij was al dat beton zat. Zijn opluchting was groot toen er geen drie meter lange grindtegel afgeleverd werd!

dag 013:

Toen wij in 1995 hier net woonden kwam er heel regelmatig een stel eenden over ons plein wandelen, soms scharrelden ze zelfs wat rond bij onze voordeur. Ik vond dat ongelooflijk leuk, en toen er vanochtend tijdens het fotograferen eentje op z'n gemak over het fietspad kuierde moest 'ie op de foto. Geen goeie foto, wel een leuke herinnering aan luid gekwaak onder ons raam.



Een eindje verderop bij het groendepot meende ik eerst dat iemand z'n tuinafval (en meer) naast de bak gemikt had. Toen ik wat beter keek zag ik dat het een hut is / wordt / is geweest. Ik ben gek op hutten en zal proberen in m'n archief een foto te vinden van een prachtexemplaar dat ooit op ons veldje stond. Het witte ding rechts is de kapotte tuinstoel die ik vorige week achter een plein of twee verderop zag liggen; heeft 'ie toch nog een bestemming gevonden ;)

dag 013:

De afgelopen dagen heb ik heel veel gefotografeerd, op film. Na het inscannen van de negatieven bleef er niet zo veel tijd meer over voor bloggen.

Ik heb veel buiten gefotografeerd omdat nu de bomen nog kaal zijn waardoor muren en schuttingen en dergelijke nog goed zichtbaar zijn.

Ook heb ik twee ateliers gefotografeerd, met de resultaten ben ik heel blij! Pas als m'n project wat vastere vormen heeft aangenomen en duidelijk wordt welke kant het op gaat kan ik nadenken over wat ik al op m'n weblog zet.

dag 012: retro II

Ik hou nogal van seventies (-achtige) spulletjes en ik vond het leuk eens wat bij elkaar te zetten voor een foto.

dag 011: onder het balkon

Ik zou het wel willen hoor: een huisje bijvoorbeeld aan de rand van een dorp ofzo, aan de bosrand, en dan met een echte waslijn in het zachtglooiende frisgroene gazon, waar dan net als in de Witte Reus reclame mijn wasje kraakhelder hing te wapperen... Natuurlijk waren wij dan ook een altijd stralend gezin en huppelden wij steeds vrolijk de tuin in en zwierde ik mijn kinderen in het rond.

Die reclamejongens zadelen ons op met ik-weet-niet-wat voor "beelden".

De realiteit is dat mijn tuintje slechts zo'n 60 m2 meet. De "glooiingen" in ons gazon dat de afmetingen van een theedoek heeft bezorgen ons verzwikte enkels. Mijn wasrek roestte al na een jaar en ik ken geen wasmiddel dat opgewassen is tegen de vlekken in tennissokken waar een kind mee het veldje is opgerend.


Het is bij ons heel anders dan in de reclame, maar ik ben elke dag blij met ons plekje en ons tuintje.

dag 011: buiten

Het was qua licht een perfecte ochtend om te fotograferen. Veel voorbijgangers spreken me even aan en dat maakt het werk nog leuker. Zo krijgt het project gaandeweg wat meer bekendheid. Ik ben heel blij met de uitnodigingen die ik kreeg om binnen te komen fotograferen :).
Vanmiddag ging ik op m'n gehoor af: ergens was iemand aan het klussen in z'n tuin, en hoera! ik mocht komen fotograferen!

dag 010: retro

Vandaag werd de garage-sale gehouden. In het kader van dit fotoproject dacht ik de afgelopen dagen een aantal keren na over hoe Nederland eruit zag in begin-jaren '70, de tijd dat onze huizen er net stonden. Toen ik vanochtend hier en daar een kraampje bekeek stonden ze er zo maar:


De witte kopjes met bloemetjes die wij vroeger hadden. Ze waren van een soort glas gemaakt en ik herinner me hoe één setje zeer hardnekkig aanwezig bleef in ons keukenkastje.

dag 009: luchten

dingen die te luchten hangen

wasjes aan de lijn

openstaande ramen




de poëzie van de frisse ochtend

dag 009: meer schuttingen

Ik heb zo voor mezelf min of meer een beeld gevormd hoe ik het aan wil gaan pakken om ze te fotograferen, dus: het is tijd om serieus aan de slag te gaan met die schuttingen.

dag 009: paadjes

Er zijn plekken in de wijk waar ik met pijn in het hart loop: daar waar prachtige hoge bomen gekapt zijn. Ongetwijfeld allemaal met een geldige reden - voor wie die dan ook geldt. Ik kijk nu maar de andere kant op bij zo'n lege plek.

Gelukkig hebben we hier en daar nog een mooi plekje, ik hoop dat we die in stand kunnen houden.

Achter de tennisbaan waan ik me gedurende een paar passen in een ander oord.
Het doet zo vreemd aan, de combinatie van die bomen (een cypres daarachter?) met dat schuurtje en die kale stam links.

dag 008: clematis

Al jaren, misschien wel sinds we hier wonen, genieten we mee van de clematis van onze lieve buurtjes. Hij wolkt als een dik gordijn over de schutting. Vorig jaar gebeurde er iets met de clematis en mij: de muur was wit gemaakt in de zomervakantie en ik kwam op het idee om een uitloper houvast te geven onder de rand van het balkon. Het was alsof 'ie er op gewacht had en hij groeide razendsnel helemaal naar het andere eind van het balkon en er bleven maar ranken bij komen. Binnen een paar weken hadden we een dik pak dat een prachtige omlijsting van ons terrasje vormde.


Hij begint nu weer nieuwe blaadjes te vormen en ik ben zo benieuwd naar z'n bloei!

dag 008: lente

Gisteravond was het heerlijk buiten!
Je kon het aan iedereen merken: lente...
Blije mensen, huppelende hondjes, vrolijke praatjes met andere baasjes, en een kind weer eens lekker op z'n buik in het gras!

Soms als een auto op een bepaalde manier geparkeerd staat op het plein en het zonlicht weerkaast in de raampjes dan krijg je van die mooie lichtvlekken op de muur - in dit geval via de inhoud van de vensterbank. Vorig jaar hingen hier nog keukenkastjes, nu kan ik er met verbazing volgen hoe snel het licht zich verplaatst.

dag 007: schuttingen

Heerlijk als het zonnetje schijnt, behalve als je foto's wilt gaan maken van schuttingen. Bij de grond is het donker, maar boven in beeld zijn de betonplaten al overbelicht.

Met m'n digitale camera maak ik "schetsen" om de mogelijkheden van een plek in te schatten: als de lichtomstandigheden goed zijn kan ik teruggaan. Sommige van deze schetsfoto's kunnen uiteindelijk misschien wel gebruikt worden, maar het plan is toch om zoveel mogelijk op film te fotograferen.

dag 007: mist

De dag begon mistig en ik kon 't niet laten m'n camera te pakken. Voor de uiteindelijke serie is dit soort beelden (waarschijnlijk) niet bruikbaar, maar op de blog kunnen ze best.

dag 006: bouwsels

Ik zou geen goeie zijn voor sommige commissies. Hoewel ik ook vind dat het uiterlijk van de huizen niet teveel zou moeten veranderen (en ik dus eindelijk m'n garagedeur moet schilderen) hou ik enorm van de tuinkant van onze wijk. Schuttingen, schuurtjes, hokjes, uitbouwen noem maar op: ik verzamel ze. Achter de huizen zie je wie er in onze wijk wonen.

Natuurlijk zie ik ook wel dat ze niet altijd een schoonheidsprijs verdienen, maar ik kan echt blij worden van een dakje dat nog boven een schutting uit piept - mocht iemand zich afvragen waarom ik een schutting sta te fotograferen.

Het viel me vandaag pas echt op: de enorme stijlbreuk in de vorm van het huisje op de tennisbaan. Hij lijkt zo uit Alandsbeek te zijn weggelopen.

dag 006: er was eens een keuken

Dezelfde foto als gisteren, maar nu op film.


Eerlijk is eerlijk, eerst maar eens wat van mezelf laten zien. De nieuwe keuken is beneden, de betonnen kiezelmuur op het terras vond niet meer mooi, dus die heb ik volgeprutst met betonmortel o.i.d.
Openslaande deuren naar het terras!

Waar vroeger het aanrecht stond is nu een zithoek. Ik wil een bank op maat en vond dat ik die best zelf kon maken. Hij moet nog bekleed worden, er komen nog laden in, en dan gaan de boeken die er nu onder gestouwd liggen naar... tja.

Vanaf de bank-in-wording zie je mijn eerste zelfgetimmerde meubel:

dag 005: mooie maandag II

De zon laag, door de vitrage.
Onder het balkon is het nog post-winter.